Do Zofii Nałkowskiej, znanej z niezwykłej uprzejmości, przyprowadził ktoś początkującego pisarza nazwiskiem Piernik.

- Piernik jestem - przedstawił się przybyły.

- Ach skądże! - zaoponowała pani domu, uśmiechając się. - Daleko panu do tego!

Dostępny w języku ukraińskim.

Tekst dostępny w języku ukraińskim.

Najcenniejsze źródło męstwa, pociechy i spokoju płynie z przyjęcia groźnej prawdy,

że istnienie jest i może być jedynie tragedią

Człowiek tyle samo ulega warunkom, ile je tworzy. A tworzy je nie tylko przez wstrząsy i rewolucje – ale i przez to, czym się sam staje z dnia na dzień – on i jego praca powszednia.

Nie z pozornych sukcesów ludzi pustych i głośnych, ale z kolorowych kamieni naszych powszednich dni budują się niedziele i uroczyste święta ludzkości.

Być niepospolitym i zajmującym we własnej wyobraźni – to łatwo. Lecz być niepo­spolitym w codziennym zwyczajnym ży­ciu i wszystko przepoić nowością – oto mi zadanie.

Nie ma innego zaklęcia na szczęście – jak tylko umieć i lubić pracować.

• Ani różni­ca poglądów, ani różni­ca wieku, nic w ogóle nie może być po­wodem zer­wa­nia wiel­kiej miłości. Nic, prócz jej braku.

• Jest na świecie je­den zawód, jed­no je­dyne po­wołanie – być dob­rym dla dru­giego człowieka.

• Dob­rzy ludzie nig­dy o siebie nie dbają. Tak jak­by nap­rawdę nie by­li dla te­go świata.

• Miłość fałszu­je ob­raz świata. Uka­zuje go dob­rym mi­mo wszystko.

• Codzienną pracą twoją możesz wszys­tko dob­re na tym świecie zep­suć i wszys­tko złe naprawić.

• Marze­nia zwyk­le się spełniają, ale nie tak i nie wte­dy, kiedy te­go pragniemy.

• In­te­ligen­cja jest tą przyp­rawą, która z naj­pospo­lit­szych rzeczy ro­bi cuda.

• Jak­by cier­pienie uczyło, to Pol­ska byłaby jed­nym z najmędrszych krajów świata.

• By­wa, że ko­muś star­cza od­wa­gi w wyjątko­wych oko­licznościach, a nie star­cza na co dzień.

• Książka i możli­wość czy­tania, to je­den z naj­większych cudów ludzkiej cywilizacji.

• W krop­lach dni pow­szed­nich, tak sa­mo jak i w morzu, całe niebo można zobaczyć.

• Za każdym Don Kicho­tem wszczy­nającym awan­tu­ry idzie zaw­sze San­cho Pan­sa, który je wykorzystuje.

• Potrzebny jest czyjś uśmiech, aby samemu też się uśmiechnąć.

• Wieczna przemiana, która się w nas dokonywa, to jest życie.

• Smutek to najgorsza pora dnia.

• Nie ma lepszego narzędzia propagandy dla kraju, jak jego literatura.

• W nieporozumieniu z ludźmi zawsze jesteśmy winni. Trzeba tylko odnaleźć tę winę.

• I cóż to musi być za szczęście nad szczęściem móc powiedzieć drugiemu człowiekowi: przyłożę cię jako pieczęć do serca swego, jako pieczęć do ramienia swego.

• Prze­cież nie sa­mot­ność jest przez­nacze­niem człowieka.

• Ar­tyści nig­dy nie przes­tają być dziećmi, ale niektóre dzieci rodzą się dorosłe.

• Okazuje się, że wszystko może być źródłem szczęścia, jeśli alternatywą jest śmierć.

• Tak przy­jem­nie pat­rzeć na świat, kiedy ser­ce dobre.

• Prze­cie sens słowa nie zaw­sze jest ten sam, głupie słowo może nab­rać nad­ludzkiej po­wagi, jeżeli pad­nie w chwi­li, która na nie czeka.

• Roz­cza­rowa­nie jest cen­nym da­rem młodości.

• Wystarczy zwrócić uwagę na człowieka, by stał się na swój sposób piękny.

• Za zadanie wzięłam sobie obalić ten przesąd niemądry, że kobieta, co skończyła uniwersytet, przestaje być kobietą.

• Braterstwo dwóch narodów to jest to właśnie, że będą razem przeciw trzeciemu.

• Grzech leży zawsze tylko na drodze od myśli do czynu.

Dostępne w języku ukraińskim.